Να τα πάρουμε από την αρχή: Την περασμένη Πέμπτη οι εργαζόμενοι στον κλάδο του Φαρμάκου έδωσαν μια σημαντική μάχη, οργανώνοντας κλαδική απεργία ύστερα από 20 χρόνια, αφού εδώ και 13 χρόνια δουλεύουν χωρίς Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Την περασμένη Πέμπτη, οι απεργοί σε μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και φαρμακαποθήκες, με το κλαδικό τους συνδικάτο στην Αττική και την Ομοσπονδία Φαρμάκου στο πλάι τους, δεν μπήκαν για δουλειά. Εχοντας απέναντί τους προϊσταμένους και ανθρώπους της εργοδοσίας να τους καλούν με κάθε τρόπο να σπάσουν την απεργία και να περάσουν στα πόστα τους δεν λύγισαν.Εχοντας απέναντί τους τους διευθυντάδες να καλούν την αστυνομία, όπως έγινε στη ΦΑΜΑΡ, και να βάζουν τους αστυνομικούς να κάνουν «συστάσεις» στους εργαζόμενους να …κάτσουν φρόνιμοι, οι εργαζόμενοι στάθηκαν περήφανα ως απεργοί. Την περασμένη Πέμπτη η εργοδοσία του κλάδου «τα άκουσε» κι από κοντά από τους εργαζόμενους όταν αυτοί βρέθηκαν σε εκδήλωση παρουσίασης των κερδών της, σε μεγάλο ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας.
Φαίνεται ότι αυτή η επιτυχία της απεργίας δεν καταπίνεται τόσο εύκολα από τους βιομήχανους, που αφού είδαν κι απόειδαν ότι οι εργαζόμενοι δεν κάνουν πίσω από τις διεκδικήσεις για αυξήσεις στους μισθούς, θυμήθηκαν να ρίξουν στη μάχη και κάτι «συνδικαλιστές» που πάντα προσφέρονται για τέτοιες δύσκολες αποστολές.
Ετσι, μια μέρα μετά τη μεγάλη απεργιακή μάχη βγήκαν στη γύρα οι συνδικαλιστές της Π.Ο.Ι.Ε. που ηγούνται της διασπαστικής ομοσπονδίας «Ιατρικών Επισκεπτών» και άρχισαν τη λάσπη απέναντι στους απεργούς. Με βαρύ …στομάχι κι αυτοί άρχισαν την κλάψα, κατήγγειλαν την απεργία, κάνουν λόγο για «εξωεταιρικούς “καταληψίες”», και φτάνουν στο απόλυτο κατάντημα να γκρινιάζουν που η αστυνομία δεν κατάφερε να σπάσει την απεργία στη ΦΑΜΑΡ (!). Λένε για παράδειγμα σε μια δήλωση που θα ζήλευε μέχρι κι ο Τζήμερος: «Εμείς δεν περιμένουμε από αυτήν την αστυνομία και τους σημερινούς πολιτικούς προϊσταμένους της προάσπιση των δικαιωμάτων μας. Είναι φανερό ότι η περιφρούρηση πέφτει στα χέρια των εργαζόμενων στην επιχείρηση και αυτό θα γίνει από εδώ και πέρα».
Επειδή λοιπόν όπως φαίνεται η δυσκολία στη χώνεψη θα τους ταλαιπωρεί καιρό, όσο οι εργαζόμενοι παλεύουν για αυξήσεις στους μισθούς τους, ας ζητήσουν από τους βιομηχάνους κανένα …αντιόξινο, μπας και ηρεμήσει το στομάχι τους. Όπως και να το κάνεις, το αξίζουν για τον κόπο τους.
(Αναδημοσίευση από το portal: 902.gr)