Το αφήγημα περί “μιας οικογένειας” κατέρρευσε πανηγυρικά για άλλη μια φορά. Ο “δράκος” αυτή τη φορά του χιλιοπαιγμένου, εκ μέρους της εργοδοσίας, αλλά εξίσου απατηλού και ανύπαρκτου παραμυθιού είναι η στάση της εργοδοσίας και των παρατρεχάμενων της στον όμιλο ΠΕΙΦΑΣΥΝ. Γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια (γιατί μπορούν…;;;) την απόφαση του δικαστηρίου για την επιστροφή στη δουλειά του απολυμένου προέδρου του επιχειρησιακού σωματείου, έδειξε για άλλη μια φορά το πραγματικό της πρόσωπο και την στόχευση της, προς τους εργαζόμενους στον όμιλο ΠΕΙΦΑΣΥΝ, αλλά και συνολικά στον κλάδο, οτι δεν θέλει σε καμία περίπτωση, όπως ο διάολος το λιβάνι, την παρουσία του σωματείου. Είναι εντελώς αντίθετη, είναι στην αντίθετη πλευρά από τους εργαζόμενους, όχι μόνο του ΠΕΙΦΑΣΥΝ, αλλά και ολόκληρου του κλάδου, είναι αντίθετη στις ανάγκες μας, σε μισθούς με βάση τους οποίους μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς, με ωράρια που είναι δικαίωμα μας και ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας αλλά και στις δυνατότητες που υπάρχουν. Η εργοδοσία στον ΠΕΙΦΑΣΥΝ αλλά και σε όλο τον κλάδο, δεν θέλει τις φωνές αυτές που βγαίνουν μπροστά, διεκδικούν! Αυτόν τους τον ξερόβηχα θα τους τον κόψουμε εμείς οι ίδιοι, με τον αγώνα μας, με πιο μαζικά σωματεία, με πιο πολλά και με περισσότερους στον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα μας!
(…)
Εμπλουτίζουμε τον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα μας στο χώρο δουλειάς μας, στην ίδια μας τη ζωή! Έχουμε δείξει εμείς οι ίδιοι, όλο το προηγούμενο διάστημα τι μπορούμε να κάνουμε, με ποιους μπορούμε να τα βάλουμε και να βγούμε νικητές! Θέλουμε πραγματικά αγωνιστικά σωματεία, ταξικούς αγωνιστές, πρωτοπόρους σε κάθε χώρο δουλειάς! Οι εκλογές του σωματείου της ΦΑΜΑΡ, είναι και μπορεί να είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, για τους εργαζόμενους στην ΦΑΜΑΡ αλλά και για όλους εμάς, για το παρόν και για το μέλλον!
Όλα αυτά και πολλά άλλα, όπως συζητήθηκαν, στην εκπομπή του Συνδικάτου Φαρμάκου Αττικής, την Παρασκευή 2/2, από το webradio του ΠΑΜΕ. Ακολουθεί ο σύνδεσμος:
