Μόλις λίγες ημέρες πριν το Πάσχα, οι συνάδελφοι στον κλάδο του φαρμάκου γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη εργατικού ατυχήματος. Αυτή τη φορά, σε ζυμωτήριο στη φαρμακοβιομηχανία Genepharm.
Πρώτα και κύρια, το Συνδικάτο Φαρμάκου εύχεται καλή ανάρρωση στο συνάδελφο που υπέστη μια τόσο σοβαρή βλάβη στο χέρι του. Σιδερένιος!
Έπειτα, είναι εύλογο να προκύπτουν διάφορα ερωτήματα σχετικά με τις συνθήκες του ατυχήματος.
- Ο εξοπλισμός είχε τα απαραίτητα συστήματα ασφαλείας, ώστε να σταματάει ο impeller και να αποφεύγεται το ρίσκο του ατυχήματος;
- Ο συνάδελφος είχε λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση πριν αναλάβει ευθύνες σε βάρδια;
- Ήταν στελεχωμένη κατάλληλα η βάρδια, με επαρκές προσωπικό;
- Είχαν πραγματοποιηθεί οι προβλεπόμενοι έλεγχοι συντήρησης και καλής λειτουργίας στον εξοπλισμό;
Πόσο κοστίζει άραγε να αφήσεις εκτός παραγωγής -σε αδράνεια- ένα ζυμωτήριο με βλάβη ή κακή συντήρηση στο ασφαλιστικό; Κάποιες εμπορικές παρτίδες; Ένα δάχτυλο;
Συνάδελφοι, αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι η υγεία μας δεν αποτελεί προτεραιότητα μπροστά στα κέρδη της επιχείρησης. Τα όρια των “Great Place to Work®” τελειώνουν εκεί που αρχίζουν οι ανάγκες του εργαζόμενου για δουλειά με δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις και κατάλληλες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
Να μη ξεχνάμε άλλωστε ότι η διοίκηση της Genepharm προσπάθησε να βάλει εμπόδια στη διεξαγωγή των εκλογών του κλαδικού σωματείου και να περιορίσει τη συμμετοχή των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, εμπόδισαν μέλη του συνδικάτου να έρθουν σε επαφή με τους εργαζόμενους, να τους ενημερώσουν, οριοθετώντας τους δίπλα από την πύλη. Φαίνεται πως η διοίκηση ενοχλείται από τη δράση του συνδικάτου, ακόμα και από την παρουσία του. Θέλουν εργαζόμενους που να είναι μόνοι τους, απομονωμένοι, που να μην μπορούν να διεκδικούν συλλογικά τα δικαιώματά τους.
Αναρωτιόμαστε…δεν περίσσευαν κάποια «ψιλά» από τα 25 εκατομμύρια που πήρε η Genepharm το 2023 από το Ταμείο Ανάκαμψης για να επενδυθούν στον εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού προκειμένου να τηρούνται όλες οι απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας που θα αποτρέψουν το ανθρώπινο λάθος;
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε το ΠΑΜΕ με αφορμή την 28η Απρίλη -παγκόσμια ημέρα για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία- την περασμένη χρονιά είχαμε ρεκόρ θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, μεταξύ αυτών το έγκλημα στα Τέμπη με 57 νεκρούς, 11 εξ αυτών έχασαν τη ζωή τους την ώρα της εργασίας τους. Μάλιστα, με βάση μελέτες από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) και την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, αναδεικνύεται ότι οι θάνατοι από επαγγελματικές ασθένειες μπορεί να είναι έως και 7 φορές περισσότεροι κάθε χρόνο από τους θανάτους από εργατικά ατυχήματα.
Όμως δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Στην ΕΕ οι θάνατοι που σχετίζονται με την εργασία ξεπερνούν τους 200.000 κάθε χρόνο, οι μισοί από αυτούς αφορούν θανάτους από επαγγελματικό καρκίνο! Τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα ξεπερνούν τα 3.300 αποτελώντας το 2% των συνολικών θανάτων που σχετίζονται με την έκθεση σε παράγοντες κινδύνου στην εργασία! Στη χώρα μας, αποκρύπτουν το 98% των θανάτων που σχετίζονται με την εργοδοτική αυθαιρεσία. Κράτος και εργοδοσία παρουσιάζουν τους θανάτους από επαγγελματικές ασθένειες ως κοινή νόσο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που και η εργοδοσία της Genepharm επιδίωξε να τηρήσει «σιγή νεκροταφείου» για το ατύχημα του συναδέλφου και να περιοριστεί σε συστάσεις τήρησης ορθών πρακτικών.
Να είναι ξεκάθαρο σε όλους! Για τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες δε φταίει η κακιά η ώρα. Η αιτία είναι η ίδια που οδηγεί σε έλλειψη μέτρων ασφάλειας στο σιδηρόδρομο, στα σχολεία, σε έλλειψη αντισεισμικής θωράκισης των κτιρίων κά. Είναι η ίδια αιτία που στην πρώτη βροχή πνιγόμαστε και στον πρώτο καύσωνα καιγόμαστε. Οι ζωές μας υπολογίζονται σε χρήμα.
Με βάση την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας υπάρχουν μέτρα που μπορεί να ληφθούν ώστε οι εργαζόμενοι και η κοινωνία να είναι ασφαλείς στην εργασία, στην εκπαίδευση, στη μεταφορά, σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Όμως στο σημερινό σύστημα, το αν και ποια μέτρα θα ληφθούν, δεν καθορίζεται με κριτήριο την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων και του λαού, δεν καθορίζεται με κριτήριο την προστασία του περιβάλλοντος και συνολικά της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών. Στο σημερινό σύστημα η ανθρώπινη ζωή μπαίνει στο ζύγι του κόστους-οφέλους υπέρ του κεφαλαίου. Την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός με επαγγελματικές ασθένειες, εργατικά ατυχήματα, θανάτους, αναπηρίες, καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ταυτόχρονα, όλες οι κυβερνήσεις διατήρησαν ένα πλαίσιο, όπου ο κρατικός έλεγχος είναι σταγόνα στον ωκεανό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απουσία ουσιαστικού ελέγχου στην εργοδοσία για την εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία. Οι έλεγχοι που γίνονται για τις αιτίες των εργατικών ατυχημάτων δεν προσανατολίζονται στην εργοδοτική ευθύνη, συχνά υπάρχει προσπάθεια μετατόπισης της ευθύνης στις πλάτες του εργαζόμενου που έπαθε το «ατύχημα», στον Τεχνικό Ασφάλειας κ.ά. Η υποτίμηση του ρόλου της Επιθεώρησης Εργασίας, η υποστελέχωση και η μετατροπή της σε «Ανεξάρτητη Αρχή» επιδεινώνει την κατάσταση.
Την ίδια στιγμή που ο κλάδος μας βρίσκεται σε διαρκή ανάπτυξη και καθημερινά ακούμε για ρεκόρ κερδών & νέες επενδύσεις, οι εργαζόμενοι βιώνουμε την εντατικοποίηση στο πετσί μας. Έχουμε γονατίσει από την ακρίβεια, τα ενοίκια, τις αυξήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος και παρ’ όλα αυτά ο μισθός μας είναι καθηλωμένος πάνω-κάτω στα ίδια επίπεδα με την όποια αύξηση δίνεται (συνήθως σε μορφή κουπονιού) να εξανεμίζεται από τον πληθωρισμό. Από την άλλη, οι εργοδότες του κλάδου αρνούνται κατηγορηματικά να υπογράψουν κλαδική ΣΣΕ εδώ και μία δεκαετία!
Να τους χαλάσουμε τα σχέδια- κανένας εργαζόμενος μόνος του! Τώρα χωρίς άλλη καθυστέρηση απαιτούμε μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις εργασίας! Να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να αποφευχθούν αντίστοιχα ατυχήματα. Την ασφάλεια μας και τη ζωή μας δεν τη διαπραγματευόμαστε!
ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ – ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕΛΗ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΜΑΣ – ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ