Συνάδελφοι – συναδέλφισσσες,
Το συνδικάτο, πριν από μερικές μέρες, συναντήθηκε με την ιδιοκτήτρια της εταιρίας UNI-PHARMA και θεωρούμε απαραίτητο να ενημερωθείτε για αυτό το σημαντικό γεγονός.
Από την αρχή κιόλας η ιδιοκτήτης της εταιρίας έδειξε τις προθέσεις της που δεν ήταν άλλες από την υποβάθμιση της συνάντησης και την μονοπώληση της κουβέντας. Παρά το γεγονός ότι η συνάντηση είχε καθοριστεί μέρες πριν, οι πρώτες κουβέντες ήταν ότι ο χρόνος είναι περιορισμένος.
Στη συνέχεια και παραβλέποντας το ότι απέναντι της δεν είχε, απλά δυο άτομα αλλά τους εκπροσώπους χιλιάδων εργαζόμενων, εξαπέλυσε επίθεση αποτελούμενη από ανακρίβειες και αναλήθειες τόσο προφανείς που ο κοινός νους αναρωτιέται αν βασίζονταν σε άγνοια ή σε μεθοδευμένη προσπάθεια κατά της δράση του συνδικάτου, η οποία προφανώς τουλάχιστον ενοχλεί.
Το συνδικάτο είναι μαθημένο σε τέτοιες συμπεριφορές. Έγινε σοβαρή προσπάθεια να μπει η κουβέντα σε μια σωστή βάση και να δοθούν εξηγήσεις για τις νέες απολύσεις που έγιναν.
Η θέση της εργοδοσίας ήταν ότι από τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια οι προσλήψεις είναι περισσότερες από τις απολύσεις, απολύσεις δεν υπάρχουν. Με δυο κουβέντες για την εταιρία δεν υπάρχουν εργαζόμενοι αλλά απλά μηχανές που παράγουν κέρδος και όταν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν παράγουν τα αναμενόμενα ή συνήθως πολύ περισσότερα από αυτά πρέπει να αντικατασταθούν Δεν υπάρχει καμία διαφορά στο αν οι <μηχανές> έχουν ανάγκες, οικογένειες ακόμα και αξιοπρέπεια
Δεν είναι κατανοητό στην εργοδοσία του συγκεκριμένου εργοστασίου, αλλά και γενικότερα, ότι η δουλειά είναι δικαίωμα του εργαζόμενου και όχι παραχώρηση του εργοδότη.
Είναι, συνάδελφοι, δικαίωμα μας να δουλεύουμε για μπορούμε να καλύπτουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Είναι δικαίωμα μας να πηγαίνουμε στη δουλειά την ώρα που πρέπει και να φεύγουμε χωρίς καθυστερήσεις.
Είναι δικαίωμα μας να πηγαίνουμε στη δουλειά την ώρα που πρέπει και να φεύγουμε χωρίς καθυστερήσεις.
Είναι προς κατάκτηση, γιατί το επιτρέπει η τεχνολογία, να δουλεύουμε λιγότερο και να αμειβόμαστε με τρόπο που να καλύπτει τις ανάγκες όχι για επιβίωση αλλά για μια καλή ποιοτική ζωή με ελεύθερο χρόνο να χαρούμε τις οικογένειες μας.
Είναι προς κατάκτηση να κατανοήσει κάθε εργαζόμενος ότι τη δύναμη δεν την κατέχουν εκείνοι που σήμερα κρατούν τα μέσα παραγωγής αλλά εμείς που με τη δουλεία μας παράγουμε κάθε μέρα αμύθητο πλούτο.
Είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσουμε το ταξικό μας συνδικάτο, με νέες, μαζικές εγγραφές και από το χώρο σας, αλλά και από τα άλλα εργοστάσια του κλάδου, ώστε να έχει ακόμα περισσότερη ένταση η φωνή μας, ώστε να έχουν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα οι παρεμβάσεις μας.
Είναι ανάγκη να γυρίσουμε την πλάτη μας σε σωματεία που δεν είναι με το μέρος των εργατών αλλά σε περιπτώσεις απολύσεων προσπαθούν, τάχα, να διατηρήσουν την εργασιακή ειρήνη αλλά στην ουσία συναινούν και αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους.
Συνάδελφοι, τόσο η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες, έχουν φροντίσει να γεμίσουν το οπλοστάσιο των βιομηχάνων, τους έχουν δώσει τη δυνατότητα να δημιουργήσουν το εργασιακό περιβάλλον που θέλουν, δηλαδή μπορούν να μας έχουν στο χέρι, βάσει νόμου. Δεν μπορούν και δεν πρέπει όμως να μας βάλουν στο χέρι και αυτό εξαρτάται από τη δική μας στάση, την αταλάντευτη θέση μας για δουλειά με δικαιώματα, όχι σκλαβιά και εξαθλίωση.
Στο αμέσως επόμενο διάστημα, γιατί όχι και μέσα στις επόμενες μέρες μας ετοιμάζουν νέα μέτρα μας ετοιμάζουν νέα δεινά.
Πρέπει όλοι μας μαζικά δυναμικά να βροντοφωνάξουμε ότι δε συμφωνούμε στα νέα, αλλά ούτε και στα παλιά μέτρα ότι θέλουμε δουλειά μόνιμη που να μας παρέχει τα μέσα να καλύπτουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Είναι καιρός να φωνάξουμε φτάνει πια τόσο δυνατά που θα τους ταρακουνήσει και θα τους σηκώσει από τις καρέκλες τους, που θα το ακούσουν καθαρά, όσο ψηλά κι ας νομίζουν πως κάθονται.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ